Zapalenie pęcherza moczowego

Częstą przypadłością jest zapalenie pęcherza moczowego. Ta choroba występuje bardzo często, i często generowana jest przez budowę anatomiczną czyli sąsiedztwo dróg rodnych oraz moczowych. Jest wiele przyczyn zapalenia pęcherza moczowego. Wywołują ją bakterie pałeczki okrężnicy.

Z reguły zakażenie odbywa się przez cewkę moczową. Od pochwy do pęcherza jest niewielka odległość, więc naprawdę łatwo o zakażenie. Kolejnymi czynnikami wywołującymi zakażenie są: stosunki seksualne analne oraz pochwowe, cewnikowanie a także różnego typu zapalenia pochwy. Oczywiście kobiety nie dbające o higienę narażone są na zainfekowanie.

Objawy zapalenia pęcherza nie należą do obojętnych, dają uczucie dyskomfortu. Są to objawy pieczenia, swędzenia, bolesne oraz trudne do wytrzymania. Należy oczywiście zgłosić się do lekarza, poddać się badaniom laboratoryjnym. Często niezbędne jest dawkowanie antybiotyku. Aby nie zachorować trzeba, a w każdym razie zmniejszyć ryzyko zachorowania trzeba dużo pić, nosić czystą , bawełnianą bieliznę oraz dokładnie leczyć infekcje narządów rodnych.

Mięśniaki macicy

Mięśniaki to jedna z najpowszechniejszych chorób kobiecych, ponieważ stanowią one 95% łagodnych guzów narządów płciowych. Są to niezłośliwe nowotwory zbudowane z komórek mięśni gładkich, które nadmiernie się namnażając tworzą guz – mięśniak. Rzadko występują one pojedynczo, zazwyczaj jest ich kilka lub kilkanaście. Gdy jest ich bardzo dużo, macica traci swój fizjologiczny kształt i wielkość, taki stan lekarze nazywają macicą mięśniakowatą.
Na mięśniaki cierpi 20% kobiet po 35 roku życia 50% kobiet miesiączkujących po 50-tce, rzadziej występują u kobiet młodszych, a incydentalnie u tych przed okresem dojrzewania i po menopauzie. Przyczyny ich powstawania nie są do końca znane, ale wiadome jest, że sprzyjają im zaburzenia hormonalne, a konkretniej wysoki poziom estrogenów przy niskim poziomie progesteronu. Zaobserwowano również skłonność do dziedziczenia tej dolegliwości oraz częstsze występowanie u kobiet, które nie rodziły.
Diagnostyka mięśniaków ma najczęściej prosty i nieinwazyjny charakter, ponieważ w większości przypadków wystarczające jest zwykłe badanie ginekologiczne oraz USG endowaginalne.
Leczenie uwarunkowane jest następującymi czynnikami: wielkość i liczba guzów, ich umiejscowienie, szybkość wzrostu, nasilenie objawów, wiek pacjentki, to czy rodziła i czy planuje mieć jeszcze dzieci oraz jej wolę. Zastosować można terapię hormonalną polegającą na wprowadzeniu pacjentki w sztuczny stan menopauzy, usunięcie guza laparoskopowo lub przez laparotomię oraz usunięcie trzonu macicy wraz lub bez jajników i szyjki macicy.

Endometrioza

Endometrioza jest schorzeniem , które trudno jest jednoznacznie opisać i jeszcze trudniej zdiagnozować, jednak dotyczy ono coraz większej liczby dziewczynek i kobiet w wieku rozrodczym. Polega ona na obecności czynnych struktur błony wyścielającej macicę, poza jej jamą. Mogą być to drogi rodne (jajowody, jajniki), jelita, otrzewna a nawet płuca i mózg. Zmiany, czyli guzki lub torbiele mogą pojawić się również w miejscach blizn po operacjach i cesarskim cięciu. Aktualnie jedynym uznawanym badaniem umożliwiającym jednoznaczne zdiagnozowanie tego schorzenia jest laparoskopia i wykonanie biopsji z wycinka zmienionej chorobowo tkanki.
Najczęstszym objawem endometriozy są bóle w okolicy podbrzusza pojawiające się w okresie przedmiesiączkowym i podczas miesiączki. Trwają one kilka dni (nawet do tygodnia), początkowo nasilają się, a ustępują z końcem krwawienia. Innymi objawami są bóle podczas i po stosunku, bezpłodność, obfite krwawienia, bolesne owulacje, a także długotrwałe zmęczenie, bolesne wypróżnianie i bóle krzyża podczas miesiączki, biegunka, zaparcia lub inne dolegliwości jelitowe w tym czasie. W zaawansowanych stopniach endometriozy tworzą się twarde, włókniste zrosty, które powodują zniekształcenie oraz unieruchomienie narządów objętych chorobą.
Jeśli kobiecie chorującej na endometriozę uda się zajść w ciążę, jest duże prawdopodobieństwo, że objawy ustąpią całkowicie, a po porodzie dojdzie do samoistnego wyleczenia oraz martwicy i rozpadu ognisk chorobowych.
Endometriozę leczy się dwiema metodami: zachowawczą, która polega na podawaniu pacjentce hormonów najczęściej w formie tabletek antykoncepcyjnych, po to, aby zatrzymać miesiączkowanie. Jeśli leczenie jest nieskuteczne, pozostaje zabieg operacyjny, który przy mniejszych zmianach można wykonać laparoskopowo, dzięki czemu okres rekonwalescencji znacząco się skraca.

Ból łechtaczki – przyczyny

Ból łechtaczki to jedna z tych dolegliwości, które są odbierane jako wstydliwe i krępujące przez same kobiety, wiele z nich jest więc gotowych na długotrwałe cierpienie w samotności i nie wyobraża sobie nawet zwierzenia się z tego problemu ginekologowi. Nietrudno jednak domyślić się, że jest to podejście wyjątkowo ryzykowne.

Nie tylko nie prowadzi do rozwiązania problemu, ale niejednokrotnie przyczynia się jedynie do nasilenia się objawów.

Najczęstszą z przyczyn bólu łechtaczki są infekcje intymne nawet, jeśli nie są one związane z nią bezpośrednio. W takim przypadku bólowi często towarzyszy też kleista wydzielina o nieprzyjemnym zapachu, a leczenie jest możliwe jedynie po konsultacji z lekarzem i dzięki stosowaniu się do jego zaleceń.

Jeśli ból łechtaczki pojawia się w tym samym okresie, w którym kobieta doświadcza zmian związanych z menopauzą, a dolegliwości bólowe pojawiają się zwłaszcza po odbytym stosunku, odpowiadają za nie zmiany hormonalne.

Bywa i tak, że ból łechtaczki jest konsekwencją chorób mających swoje źródła w kobiecej psychice takich, jak choćby pochwica.

Co to jest kriokoagulacja?

Dbanie o zdrowie kobiety jest jednym z ważniejszych kwestii, na jakie należy zwrócić uwagę. Szczególnie kwestia ta dotyczy zdrowia intymnego – z tego powodu regularne badania są niezwykle ważne. Czy w momencie, w którym wykryta zostanie nadżerka, należy się martwić?

Okazuje się, że nadżerka to jedno z najpowszechniejszych schorzeń występujących u kobiet. Nie należy się jednak niepokoić, ponieważ istnieje szybka i bezbolesna metoda jej usuwania: kriokoagulacja, czyli inaczej „zamrażanie” nadżerki. Sam zabieg trwa 10, 15 minut i jest bezbolesny oraz bezkrwawy.

Jest to zabieg najczęściej wybierany przez ginekologów ze względu na to właśnie, że pacjentki dobrze go znoszą i jest zupełnie bezpieczny,. Proces zamrażania nadżerki polega na wywołaniu martwicy powierzchniowych tkanek szyjki macicy za pomocą specjalnego aparatu i posługując się sprężonym azotem. Gaz pochłania ciepło z otoczenia, dzięki czemu obumierają tkanki nadżerki. W przypadkach zaawansowanych stadiów, zabieg powtarzany jest kilkukrotnie aż do całkowitego wymożenia nadżerki.

Nietrzymanie moczu u kobiet

badanie_histopatologiczneGdy mówimy o przewlekłych chorobach kobiecych, zazwyczaj nie zastanawiamy się nad nietrzymaniem moczu. Niesłusznie. Statystyki potwierdzają, że jest to jedno z najczęściej występujących schorzeń o takim charakterze. I choć medycyna potrafi już dziś skutecznie pomagać kobietom zmagającym się z tym problemem, mamy do czynienia z chorobą, która ciągle uważana jest za temat tabu.

Nie ma jednej tylko przyczyny nietrzymania moczu. Najczęściej za problem ten odpowiadają schorzenia układu moczowo-płciowego, a choć ich leczenie może być czasochłonne i nie może być prowadzone bez konsultacji z lekarzem, taka przyczyna może okazać się dla wielu pań bardzo dobrą wiadomością, istnieje bowiem bardzo duża szansa na to, że z problemem uda się uporać raz na zawsze.

Sytuacja komplikuje się wtedy, gdy za nietrzymanie moczu odpowiadają zmiany hormonalne, w tym zwłaszcza systematycznie zmniejszająca się ilość estrogenu produkowanego przez kobiecy organizm. I w tym przypadku medycyna niesie jednak pomoc kobietom, wahania poziomu hormonów można bowiem skutecznie wyrównywać. Wśród innych przyczyn wymieniana jest otyłość, nadużywanie środków moczopędnych, a nawet ciężka praca fizyczna. Choroba ma charakter postępujący, o pomoc lekarską warto więc prosić już w jej początkowym stadium.

Co to jest nadżerka?

Nadżerka określana też znacznie bardziej precyzyjnie jako nadżerka szyjki macicy jest ubytkiem w błonie śluzowej. Ubytek ten może mieć różne przyczyny, choć więc wielokrotnie jest wynikiem urazu, bywa i tak, że odpowiada za niego stan zapalny zwłaszcza, jeśli ma on długotrwały charakter.

Jednym z największych problemów generowanych przez nadżerkę jest to, że nie daje ona praktycznie żadnych symptomów. Właśnie dlatego jej rozpoznanie odbywa się przede wszystkim podczas badania ginekologicznego. Pewne sygnały mogą jednak świadczyć o tym, że z kobiecym ciałem dzieje się coś niepokojącego. Najczęściej mamy do czynienia z obfitą wydzieliną śluzową, choć może się okazać, że pojawia się również plamienie po stosunku, pieczenie i świąd oraz upławy i plamienia między miesiączkami.
Nadżerka może i powinna być leczona. Dzisiejsza medycyna pozwala przy tym na jej skuteczne pozbycie się. O metodzie leczenia każdorazowo decyduje lekarz ginekolog oceniając zarówno stan błony śluzowej szyjki macicy, jak i ogólny stan zdrowia kobiety.

Przyczyny niepłodności kobiet

Lekarze zauważają, że niepłodność w około 40% procentach wynika z problemów kobiet i również w około 40% z problemów, które dotyczą mężczyzn. Około 20% sytuacji to problem obu partnerów, albo przyczyn nie da się ocenić. W przypadku kobiet około jedna trzecia problemów z płodnością to wynik zaburzeń hormonalnych a także problemy z jajeczkowaniem. Może to być problem związany z brakiem owulacji, problemem z pękaniem jajeczka czy wzrost pustego pęcherzyka. Oprócz tego niepłodność u kobiet może być wynikiem stanów zapalnych w miednicy mniejszej, mięśniaków macicy, endometriozy. Niepłodność może być związana również z chorobami przysadki, nadnerczy czy tarczycy, co teoretycznie nie jest związane bezpośrednio z organami płciowymi.

Również problemy społeczne takie jak otyłość, alkoholizm czy narkomania może wpływać na problemy z płodnością. U niektórych kobiet występuje wrogość śluzu, który niszczy męskie nasienie, problemem może być zła praca układu immunologicznego.