Endometrioza

Endometrioza jest schorzeniem , które trudno jest jednoznacznie opisać i jeszcze trudniej zdiagnozować, jednak dotyczy ono coraz większej liczby dziewczynek i kobiet w wieku rozrodczym. Polega ona na obecności czynnych struktur błony wyścielającej macicę, poza jej jamą. Mogą być to drogi rodne (jajowody, jajniki), jelita, otrzewna a nawet płuca i mózg. Zmiany, czyli guzki lub torbiele mogą pojawić się również w miejscach blizn po operacjach i cesarskim cięciu. Aktualnie jedynym uznawanym badaniem umożliwiającym jednoznaczne zdiagnozowanie tego schorzenia jest laparoskopia i wykonanie biopsji z wycinka zmienionej chorobowo tkanki.
Najczęstszym objawem endometriozy są bóle w okolicy podbrzusza pojawiające się w okresie przedmiesiączkowym i podczas miesiączki. Trwają one kilka dni (nawet do tygodnia), początkowo nasilają się, a ustępują z końcem krwawienia. Innymi objawami są bóle podczas i po stosunku, bezpłodność, obfite krwawienia, bolesne owulacje, a także długotrwałe zmęczenie, bolesne wypróżnianie i bóle krzyża podczas miesiączki, biegunka, zaparcia lub inne dolegliwości jelitowe w tym czasie. W zaawansowanych stopniach endometriozy tworzą się twarde, włókniste zrosty, które powodują zniekształcenie oraz unieruchomienie narządów objętych chorobą.
Jeśli kobiecie chorującej na endometriozę uda się zajść w ciążę, jest duże prawdopodobieństwo, że objawy ustąpią całkowicie, a po porodzie dojdzie do samoistnego wyleczenia oraz martwicy i rozpadu ognisk chorobowych.
Endometriozę leczy się dwiema metodami: zachowawczą, która polega na podawaniu pacjentce hormonów najczęściej w formie tabletek antykoncepcyjnych, po to, aby zatrzymać miesiączkowanie. Jeśli leczenie jest nieskuteczne, pozostaje zabieg operacyjny, który przy mniejszych zmianach można wykonać laparoskopowo, dzięki czemu okres rekonwalescencji znacząco się skraca.